επιτλώ

ἐπιτλῶ, -άω (Α)

υποφέρω υπομονετικά, υπομένω («τῷ τοι ἐπιτλήτω κραδίη» — γι’ αυτό ας υπομείνει η καρδιά σου

Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + τλω «υπομένω»].